Occitan
Los Leons
Lo leon es làs,
Jos un arbràs.
Pensa pas qu’a dormeguejar.
Al solelh, se brozejar.
Los leonons dins l’èrba bela
Jogan a la trapadela
Parlan pas que de joc
En lenga d’Oc
La leona va a la caça
Coma un rapaça
Es bela
Coma una perla
Tot d’un cop, aperçèu
Un aucèu
Passa a l’accion
An paur, los leonons !
S’amagan dins los tetons
déjos los mamelons
de lor paire
Pecaire
Lo solelh se colca
Tot lo mond se coca
Dins lo som pregond
Son los leons
Montanha
Montanha, ô montanha
Tas cadenas, ta malamanha
Me sembla que son lo tujol
De la vida, de la dolor
Lors pics del trescol
N’es que lo terrador
De l’ernha, lo patiment.
Tos sarrats, coma d’aranha
Son dins de tourments
del desesper que fa rifanha.
Las maridas languas
Las molhiera de tos plors
Lo gemèc de las espelonga
Son penos e dolentos
Me fa penssar al planhidor
Que dins la desolacion
Un sorir pietados
Sera ma consolacion
Montanha, ô montanha
Soy ton amic, ô montanha.
Dens la vila de Nîmas
Dens la vila de Nîmas, i a un barri
Dens aqueth barri, i a lo cairat d’art
Dens aqueth cairat d’art, i a una sala
Dens aquera sala, i a una rengada
Dens aquera rengada, i a a un libre
Dens aqueth libra, i a Mirelha
Dens Mirelha, i a un vers
Dens aqueth vers, i a l’Occitan
L’Occitan es dens lo vers
Lo vers es dens Mirelha
Mirelha es dens lo libre
Lo libre es dens la rengada
La rengada es dens la sala
La sala es dens lo Cairat d’Art
Lo carrat d’Art es dens lo barri
Lo barri es dens la villa de Nîmes
Un bonhomme Carnaval, que l’on charge des maux de la terre pour tout brûler, d’une flamme purificatrice.
Recordança
Demòri dempuèi la mairale, liure coma cada pichòn dins un monde de jòcs.
Un còp èra, alara que crompèri l’integralitat del mercat gran amb los sòsèt de mos trabalhs, dòna Laurenca, la regenta me trapèt ! (pensavi qu’estia per de que soi cap de còla e que los jovas n’on pas de tissos o de multa, alara que sèm en irange del còda brutch e que cridon : se trufam d’una mirgueta) Mas non, me diguèt : « Ai vist tos tèstes a l’estampariá pel jornal, e deman seràs pas pus aquí… Sèrva ta capceiretat : son tas estelas… »
Adieussiatz l’escòla, los conseilhs, las baretas, las sortidas, la dormida, la cenchas de colors pel perportament e las disciplinas : ara soi un nautàs.
Adieussiatz tanben ma lenga que soi pas pus segur de ben parlar talament mos amics, las gasidas e fins a mon fraira s’acorson de desbrembar.
Adieussiatz los trobadors, lo carnaval e sas cançons, las festas e la desculpança.
Adieussiatz la gaug ? Consí desvistar mai que mai en aquel jorn que totòm son nivol-nivol ?
La belièra passèt amb sas montanhas sonsinamentas e ara m’en foti : la rason es per dòna Laurenca : pensi que del diluns al dimenge, en los sèt jorns de la setmana, se cal estre soleilh-soleilh ! Se abespía coma un pastisson cremat o un conilh trapat per la tartuga, d’un uèlh sus lo dèt e la langa tirada.
2015-04-27
Una Aventura !
Un cop èra, jove que fogèri i’à luènh,
Trapèri à la gariga una jovà :
« Polida, soi liure e astruc aital lo vent… »
Silencios, la tocari… Erà pas puta !
Dorian Clair | 2013-11-18
Per anar mai luènh
